Iedereen hoort wat je zegt.
Vrienden luisteren naar wat je zegt.
Beste vrienden luisteren naar wat je niet zegt...

Ze waren al vriendinnen toen ze nog als baby over de grond kropen.
Althans, dat vertelden hun moeders altijd, die kenden elkaar al vanaf de lagere school.
Als je het aan hen zelf vroeg dan was het samen de schaapjes voeren in het park het eerste dat ze zich konden herinneren.
Hand in hand, voorzichtig naar het hek toe..... kom maar, zei ze, je hoeft niet bang te zijn.
Ze woonden vlakbij dus ik zag ze vaak genoeg, ook later toen ze groter werden. Ze kwamen dan alleen, lekker liggen in het gras en elkaar verhalen vertellen over wat ze beleefd hadden. Of gewoon, zomaar lekker liggen, veilig bij elkaar.

Hun moeders werden er weleens gek van, altijd maar bij elkaar: logeren in het weekend, samen naar de camping, bij elkaar op de kamer, dromend over de toekomst en vriendjes...

Samen uitgaan was een heel ritueel: kleren uitzoeken, haren doen, opmaken. Ze konden er uren mee bezig zijn.

Ze kregen de smaak van het stappen te pakken. Tijdens één van hun avonden kwamen ze bij een groot feest terecht. Iemand had er over verteld, daar moesten ze echt heen! Het was er druk en warm. De muziek was hard, snel en opzwepend. Ze keken hun ogen uit. De dansvloer stond helemaal vol.
Ze hadden hem al snel gezien. Hij droeg een zwart bomberjack, had een kaal hoofd en stond nonchalant maar stoer tegen een muur geleund met wat jongens te praten. Hij had wel door dat ze naar 'm keken, na een tijdje kwam hij op ze af.

Zo stoer als hij er uit zag, zo aardig was hij. Hij vertelde over z'n vrienden, de feesten en de goeie sfeer. Hij dacht wel dat ze hier voor het eerst waren, tussen de andere meiden met hun strakke paardestaarten vielen ze wel op!
Ze konden het heel goed met elkaar vinden, hij nam ze overal mee naar toe. Z'n zus had nog wel wat trainingsjasjes, die mochten ze zo hebben.

De weekenden waren echt om te feesten en daarna uit te rusten. 
Ze konden zich helemaal mee laten slepen door de muziek. Het gaf ze zo'n energie, het was echt te gek!

Ze gingen zo op in het feesten dat ze elkaar soms ook een beetje vergaten.
Tot dat de één doorkreeg dat de ander opeens heel anders naar hun dansmaatje keek...
Had ze dat dan nog niet eerder gemerkt? Zo had ze haar vriendin nog nooit gezien, het leek wel of ze haar niet eens meer zag, ze had alleen nog maar oog voor hem.

En zo kon het gebeuren dat de twee vriendinnen die elkaar in het park zo goed hadden leren kennen, elkaar in datzelfde park de rug toekeerden... De één blij, de ander verdrietig.
Voorlopig moesten ze het zonder elkaar doen, hun eigen pad volgen.
Ik hoop dat ze elkaar weer vinden...