Tijdens het Zomerterras stond er een muur waarop men zijn of haar mening kwijt kon over toestanden in Vlaardingen of in de wereld. Een grote klaagmuur eigenlijk.....
Voor deze muur heb ik een gedicht geschreven waarbij ik juist geen zin had om te klagen maar dacht aan leuke, mooie en fijne dingen die ik zou willen doen. In het groot heb ik dit gedicht op de muur gespoten.
Laat me
luisteren
naar mensen
die luisteren
naar mij
of
naar het
geritsel
van de
blaadjes
laat me fietsen
op een
stille
mistige
winterochtend
langs
spinnenwebbenbosjes
laat me
waterijsjes eten
in de
zomer
of
in de
winter
en
lopen op
schoenen
met veters
en van die
gaatjes aan de
zijkant
laat me kleuren
binnen de
dikke zwarte lijnen
of
de geur van een
paardenstal
opsnuiven
of
voelen aan een
kunstwerk
in een
museum
laat me lekker slapen
aan jouw kant
van het
bed.